Op de PlayStation 2 zijn talloze fantastische games verschenen. Games als Final Fantasy X, Guitar Hero en Ratchet & Clank. Mijn persoonlijke favoriet is echter toch wel God of War. In God of War speel je Kratos, een hulpje van de oorlogsgod Ares die uit is op wraak op deze Ares. De game kent een fantastisch uiterlijk die het oude Griekenland perfect in beeld brengt. In de game kom je allerlei bekende mythologische figuren tegen die je vaak gewelddadig om het leven brengt. In het vervolg op de PlayStation 2 kom je zelfs de Titanen tegen. Deze helpen je uiteindelijk in jouw strijd tegen de Goden, want nadat je Ares hebt verslagen in het eerste deel word je verraden door de Zeus en de andere Goden. Het vervolg van dit verhaal zullen we in 2009 op de PlayStation 3 kunnen spelen en zal waarschijnlijk nog beter, mooier en grootser zijn dan de eerste twee delen. Bij voorbaat al kanshebber op de GOTY 2009 titel.
Om het succes van de serie enigszins uit te melken moest de PSP ook geloven aan een deel uit de serie. Een apart verhaal werd verzonnen en Chains of Olympus ontstond. De grote vraag is echter hoe de PSP het grootste gevoel van God of War vertaalt naar de krachtige handheld van Sony. Om God of War goed over te laten komen zijn er twee zaken belangrijk, de sfeer die de game uitstraalt moet goed zijn en de controls moeten goed zijn.
Zoals je kan zien aan de screenshots zit het met de graphics wel goed. Chain of Olympus is veruit de mooiste PSP titel die er op de markt ligt en doet je PSP zweten. Natuurlijk zijn er wat opofferingen geweest ten opzichte van de PS2-versies; er zijn bijvoorbeeld minder vijanden tegelijk op het scherm en de draw-distance is wat kleiner. Het leveldesign is echter fabuleus als altijd en de game ademt dezelfde sfeer als zijn twee grotere broers.
Wat betreft controls zit je met het ontbreken van een analoge sticks, de PSP heeft er maar één waar de Dual Shock er twee heeft. Hierdoor is het wegrollen, en daarmee ontwijken van aanvallen, nu anders ingedeeld: je moet L+R indrukken en een richting op bewegen met de analoge tepel van de PSP. Erg lastig in het begin kan ik je vertellen, maar het werkt. Ook het gebruiken van magische spreuken is iets anders dan voorheen, maar dat valt niet echt op. Binnen 10 minuten heb je het oude gevoel van God of War weer terug en hak je er met de bekende combo's wreed op los.
Het eerste level dat je in Chains of Olympus speelt doet denken aan het begin van God of War 2. Je volgt een enorme vijand door een stad heen en aan het einde reken je met hem af. Het beëindigen van een leven gebeurt ook weer op de bekende God of War wijze. Zodra de tegenstander bijna dood is verschijnt er in beeld in knop die je moet indrukken. Hiermee initieer je een soort minigame achtige feature waarin je op de juiste momenten de juiste knoppen moet indrukken. Dit kan variëren van de gewone facebuttons als vierkantje en rondje tot het buttonbashen op L en R en het draaien van de analoge stick.
Al deze punten, het uiterlijk, de gameplay en de herkenning, maken van God of War: Chains of Olympus een heerlijke game die ik iedereen kan aanraden. De game schijnt wat kort te zijn, maar als de game zó goed is kan ik de makers dat enigszins vergeven.
Om het succes van de serie enigszins uit te melken moest de PSP ook geloven aan een deel uit de serie. Een apart verhaal werd verzonnen en Chains of Olympus ontstond. De grote vraag is echter hoe de PSP het grootste gevoel van God of War vertaalt naar de krachtige handheld van Sony. Om God of War goed over te laten komen zijn er twee zaken belangrijk, de sfeer die de game uitstraalt moet goed zijn en de controls moeten goed zijn.Zoals je kan zien aan de screenshots zit het met de graphics wel goed. Chain of Olympus is veruit de mooiste PSP titel die er op de markt ligt en doet je PSP zweten. Natuurlijk zijn er wat opofferingen geweest ten opzichte van de PS2-versies; er zijn bijvoorbeeld minder vijanden tegelijk op het scherm en de draw-distance is wat kleiner. Het leveldesign is echter fabuleus als altijd en de game ademt dezelfde sfeer als zijn twee grotere broers.
Wat betreft controls zit je met het ontbreken van een analoge sticks, de PSP heeft er maar één waar de Dual Shock er twee heeft. Hierdoor is het wegrollen, en daarmee ontwijken van aanvallen, nu anders ingedeeld: je moet L+R indrukken en een richting op bewegen met de analoge tepel van de PSP. Erg lastig in het begin kan ik je vertellen, maar het werkt. Ook het gebruiken van magische spreuken is iets anders dan voorheen, maar dat valt niet echt op. Binnen 10 minuten heb je het oude gevoel van God of War weer terug en hak je er met de bekende combo's wreed op los.
Het eerste level dat je in Chains of Olympus speelt doet denken aan het begin van God of War 2. Je volgt een enorme vijand door een stad heen en aan het einde reken je met hem af. Het beëindigen van een leven gebeurt ook weer op de bekende God of War wijze. Zodra de tegenstander bijna dood is verschijnt er in beeld in knop die je moet indrukken. Hiermee initieer je een soort minigame achtige feature waarin je op de juiste momenten de juiste knoppen moet indrukken. Dit kan variëren van de gewone facebuttons als vierkantje en rondje tot het buttonbashen op L en R en het draaien van de analoge stick.
Al deze punten, het uiterlijk, de gameplay en de herkenning, maken van God of War: Chains of Olympus een heerlijke game die ik iedereen kan aanraden. De game schijnt wat kort te zijn, maar als de game zó goed is kan ik de makers dat enigszins vergeven.
