Ik heb bijna Lost Odyssey uitgespeeld, mijn eerste RPG voor de Xbox 360. De game is gemaakt door Mistwalker en de geestelijk vaders van Final Fantasy hebben aan de game meegewerkt (o.a. Sakaguchi en Uematsu) en dat is duidelijk te merken; Lost Odyssey is een FF-kloon. Dit maakt overigens niet uit, het duurt namelijk nog wel even voordat we weer een echte Final Fantasy krijgen...
Maar goed, Lost Odyssey dus. De game vertelt het verhaal van Kaim, een onsterfelijke die al 1000 jaar leeft maar last heeft van geheugenverlies. Hij wordt op een missie gestuurd naar Grand Staff en komt daar nog een onsterfelijke tegen. Langzaam wordt duidelijk waar Grand Staff voor dient en wat er allemaal gebeurd is. Het verhaal is best goed en er zitten ook een aantal momenten in dat je even stil wordt omdat het allemaal zo emotioneel is.
De game zit grafisch zeer sterk in elkaar, er zijn momenten dat je niet doorhebt dat het filmpje afgelopen is en je weer terug in de game zit. Zo mooi is de game, zéker als je een HDTV hebt: De magische spreken van je personages spatten van het scherm af in een geweldig orgasme van primaire kleuren en je weet meteen weer waarom je 1200 euro hebt uitgegeven aan die TV... De soundtrack is, zoals je van Uematsu mag verwachten, ook erg goed en ik ben zeer benieuwd naar de tunes van de eindbaas en het eindfilmpje!
Qua gameplay is Lost Odyssey overigens wat ouderwetser dan Final Fantasy welke, vooral in XII natuurlijk, veel dynamischer is. In Lost Odyssey is het echt nog ouderwets turn-based en je geeft de commando's van je team dan ook allemaal tegelijk waarna iedereen aan zet komt, net als de vijand. Sommige spreuken duren wat langer dan anderen en dan moet je een beurt wachten, maar over het algemeen komt iedereen elke beurt één keer aan bod.
De gehele game door blijft Lost Odyssey overigens een game waarbij je je hoofd koel moet houden. Je kunt niet gemakkelijk overpowered raken namelijk door oneindig veel te levelen. Per gebied zit er namelijk een ingebouwd maximum aan je level en zodra je dit bereikt hebt krijg je nog maar één of twee experience points. Via bepaalde gebieden is dit wel te omzeilen, maar dan schiet je het doel van de game voorbij. Het is een mooie oplossing voor een probleem dat in veel RPG's terugkomt. De eindbazen zijn overigens ook altijd pittig, zeker de eerste keer dat je ze tegenkomt. Elke eindbaas heeft echter een speciale tactiek nodig waarbij je ze relatief simpel kunt verslaan, je moet alleen even uitzoeken wat die tactiek is...
Ik verwacht eind deze week de game helemaal uitgespeeld te hebben en ik kan niet wachten op de afloop van het verhaal! Na Lost Odyssey ga ik even niet aan een nieuwe game beginnen omdat de 24e Fable 2 voor de deur staat. Dit betekent dus dat ik achievements ga jagen uit oudere games zoals Rayman bijvoorbeeld. Ook RSV2, Crackdown en Guitar Hero komen weer uit de kast voor twee weken. Genoeg te gamen, economische crisis of niet...
Maar goed, Lost Odyssey dus. De game vertelt het verhaal van Kaim, een onsterfelijke die al 1000 jaar leeft maar last heeft van geheugenverlies. Hij wordt op een missie gestuurd naar Grand Staff en komt daar nog een onsterfelijke tegen. Langzaam wordt duidelijk waar Grand Staff voor dient en wat er allemaal gebeurd is. Het verhaal is best goed en er zitten ook een aantal momenten in dat je even stil wordt omdat het allemaal zo emotioneel is.De game zit grafisch zeer sterk in elkaar, er zijn momenten dat je niet doorhebt dat het filmpje afgelopen is en je weer terug in de game zit. Zo mooi is de game, zéker als je een HDTV hebt: De magische spreken van je personages spatten van het scherm af in een geweldig orgasme van primaire kleuren en je weet meteen weer waarom je 1200 euro hebt uitgegeven aan die TV... De soundtrack is, zoals je van Uematsu mag verwachten, ook erg goed en ik ben zeer benieuwd naar de tunes van de eindbaas en het eindfilmpje!
Qua gameplay is Lost Odyssey overigens wat ouderwetser dan Final Fantasy welke, vooral in XII natuurlijk, veel dynamischer is. In Lost Odyssey is het echt nog ouderwets turn-based en je geeft de commando's van je team dan ook allemaal tegelijk waarna iedereen aan zet komt, net als de vijand. Sommige spreuken duren wat langer dan anderen en dan moet je een beurt wachten, maar over het algemeen komt iedereen elke beurt één keer aan bod.
De gehele game door blijft Lost Odyssey overigens een game waarbij je je hoofd koel moet houden. Je kunt niet gemakkelijk overpowered raken namelijk door oneindig veel te levelen. Per gebied zit er namelijk een ingebouwd maximum aan je level en zodra je dit bereikt hebt krijg je nog maar één of twee experience points. Via bepaalde gebieden is dit wel te omzeilen, maar dan schiet je het doel van de game voorbij. Het is een mooie oplossing voor een probleem dat in veel RPG's terugkomt. De eindbazen zijn overigens ook altijd pittig, zeker de eerste keer dat je ze tegenkomt. Elke eindbaas heeft echter een speciale tactiek nodig waarbij je ze relatief simpel kunt verslaan, je moet alleen even uitzoeken wat die tactiek is...Ik verwacht eind deze week de game helemaal uitgespeeld te hebben en ik kan niet wachten op de afloop van het verhaal! Na Lost Odyssey ga ik even niet aan een nieuwe game beginnen omdat de 24e Fable 2 voor de deur staat. Dit betekent dus dat ik achievements ga jagen uit oudere games zoals Rayman bijvoorbeeld. Ook RSV2, Crackdown en Guitar Hero komen weer uit de kast voor twee weken. Genoeg te gamen, economische crisis of niet...
